westerdoc

Een ode aan de toewijding van de maker

Work in progress is de titel van mijn eigen project over makers. Het begon met Prima Materia, een film over een goede vriend die zijn schildersdroom liet uitkomen door zes maanden te werken aan een aantal  monumentale schilderijen. Tijdens het draaien merkte ik dat ik weer met film bezig was zoals ik ooit ben begonnen. Gewoon als ik een goed idee heb de camera pakken en er op af. Mijn oprechte nieuwsgierigheid en verbazing als leidraad tijdens het draaien. Door zelf  camera te doen is de camera meer een verlengstuk van mijn eigen blik. Dichter bij mij zelf en mijn zoektocht om greep op het onderwerp te krijgen.

Door de low-profile aanpak kon ik ook vaak in zijn atelier langsgaan, soms maar voor een paar uur. Het hele maakproces had daarmee iets van slow-cooking. Dat slow wordt voortgezet in de montage. Shots en scenes mogen adem hebben. Heerlijk gewoon naar het mengen van de verf kijken, naar hoe het penseel een weg zoekt op het doek, het geconcentreerde gezicht van de maker, zijn twijfel. Niet meteen wegsnijden als wel duidelijk is wat hij aan het doen is, maar door er langer naar te kijken de intensiteit ervan voelen. Het zoeken naar perfectie. Wat mij betreft gaat het in deze films over de liefde van het maken en de toewijding van de maker. En dat valt samen met mijn eigen maakproces, mijn eigen werk in uitvoering.